Hayat;
Kimi zaman gülüp geçtiğimiz, kimi zaman kendimizle yarıştığımız bir zorlu yarış. Bir doğuşun ardından ne çok şey vardır içinde kaybolduğumuz. Düşününce aklını yitirir insan kimi zaman bu hengâmenin içinde nasıl bir yolculuk yaptığını
Kendini kendince asil sanan bir suskunluğu diline dolayıp ardına saklandığı kendinin bile çoğu zaman inanmakta zorlandığı bu gerçek yolculukta kelimelerin altına sığınanlara şiirleri gerçek dışı duygularına alet edip insanlığı kendi yörüngesinde döndürmeye çalışanlara çok öfke duymuşumdur her zaman
Sevgi;
Paylaşıldıkça çoğalan, insanın verdiği kadarını aldığı bir duygusal paylaşım değil midir? Merak ediyorum şimdi! Vermediğinizi alabilir misiniz? İstenmediğiniz bir yürekte barınabilir misiniz? Ya da, bu kadar kendinizi bir yok uğruna harcamanıza yüreğiniz daha ne kadar dayanabilir ki? Lütfen olmayanı uzaklarda arayanlar
KENDİNİZE BU KADAR İŞKENCE ETMEYİN!
’zamanın birinde bir padişah varmış ülkenin birinde, ülkeyi kendisi gezer o ülkenin güzel kızlarını görünce hemen talip olurmuş
Bir gün yine bir sefere çıkışında bir kız görmüş bir çeşme başında çir kin mi çirkin
Ve hiç bir albenisi olmayan, tez elden saraya haber salmış
____gidin bana filan yerdeki kızı derhal isteyin diye
Sarayın önde gidenleri hemen yola koyulmuşlar arayıp bulmuşlar padişahın istediği hatunu
Sarayın veziri önce şaşırmış!
Sonra emir demiri keser hesabı, talip olunan kızı o günün şartlarına uygun olarak alıp getirmişler padişahın huzuruna
Ve
Vezir kendine hâkim olamadan sormuş padişaha
___sultanım! Beni mazur görün ama şimdiye kadar size getirdiğimiz hiç bir kadın böyle çirkin değildi beni çok şaşırttınız demiş!
Padişah cevap vermiş
)
SEN ONU BİDE BENİM GÖZÜMLE GÖR!
İşte, kimse kimsenin ne bakan gözü, nede yaşayan yüreği olabilir değil mi? Kimin yüreğinin nerde nasıl attığını sorgulamaya çalışanlar bence kendilerine şöyle bir aynada baksınlar
Şiirler
Çoğu zaman özümüzü, çoğu zaman duygusal derinliğimizi çoğu zamanda içimize kazıdığımızı satırlarda bütünleştirdiğimiz bir duygu seli değil midir?
Kurgularınız
Acaba ne kadarı kurgu?
Ya da
Bu kurguları kendi içinizde hiç mi yaşamadınız?
Yapmayın lütfen?
(bu cümlem gerçekliği bilinen fakat bu şiirim kurgudur diye not düşenler var ya ONLARA)
Okuyan güçlü kalemler lütfen üzerine alınmasınlar!
Burada sadece şu tabloya çok üzülüyorum!
Yazık oluyor duygu dili ile atılan imzalara(şiirlerde)
Kalem sizin!
Yürek sizin!
Ve tatbiki şiir sizin...
Bize sadece altına düşen notu okumak kalıyor!
(şiirim kurgudan ibarettir)
Uzun zamandır gözlemliyorum, bekliyorum insanların emeklerini duygusal gidişlerini bu denli tiye alan şahısları
Birazcık saygı diyorum sadece!
Son bir söz!
MADEM KENDİNİZCE SİZ VE TAŞIDIĞINIZ YÜREK ASİL, O ZAMAN HEP ASİL KALIN
KENDİNİ BİLENLERE
SAYGIMLA.
(BU DEFA BİR ADRESİM YOK BİLİNE
